Honden Baarmoederontsteking

Een baarmoederontsteking of pyometra is een ernstige bacteriële ontsteking van de baarmoeder. Hierbij vult de baarmoeder zich met pus. Omdat dit een hormonaal probleem is, kan het enkel voorkomen bij niet-gesteriliseerde dieren.

Niet-gesteriliseerde honden kunnen vanaf de pubertijd op elke mogelijke leeftijd een baarmoederontsteking krijgen. Toch zien we dit probleem vaker bij oudere teven die al meerdere keren loops zijn geworden. We zien in de praktijk jammer genoeg bijna wekelijks honden met pyometra’s. Deze aandoeningen kunnen echter levensbedreigend zijn en permanente schade berokkenen aan de organen van de teef. 

Bij een gesloten pyometra stapelt de etter zich op in de baarmoeder. De baarmoederhals blijft hierbij gesloten zodat de baarmoeder groter en groter wordt. De bacteriën komen in de buik en het bloed terecht waardoor de teef vergiftigd wordt. De baarmoeder kan zo groot worden dat ze openscheurt en de teef in shock gaat. Bij de gesloten vorm gaat de toestand van de teef meestal snel achteruit en is een snelle medische interventie noodzakelijk.

Een baarmoederontsteking treedt meestal 1 tot 3 maanden na de loopsheid op. Lusteloosheid, koorts, een verminderde eetlust, braken en later ook veel drinken en plassen zijn vaak de eerste tekenen van een pyometra. Bij de open vorm kan een roze tot bruine vaginale uitvloei gezien worden. Bij de gesloten vorm kan de teef soms reeds binnen een paar uur niet meer op haar poten staan en gaat ze in shock. 

Het is belangrijk om bij een niet-gesteriliseerde teef niet te lang af te wachten wanneer ze niet lekker is omdat het gevaar van een baarmoederontsteking steeds op de loer ligt. De diagnose wordt gesteld aan de hand van de symptomen, een bloedonderzoek en een echografisch onderzoek van de buik. Vooral dit laatste is cruciaal voor de juiste diagnose in het geval van een gesloten pyometra. 

De behandeling bestaat in de eerste plaats uit het stabiliseren van de hond. Omdat de gifstoffen uit de baarmoeder de nieren zwaar kunnen beschadigen, is het noodzakelijk om intraveneus vloeistoffen en antibiotica toe te dienen. Wanneer de teef voldoende gestabiliseerd is om onder narcose gebracht te kunnen worden, wordt de ontstoken baarmoeder chirurgisch verwijderd. Ook na de operatie is het belangrijk om haar nog minstens 24 uur vloeistoffen toe te dienen om een nierblokkade te voorkomen. 

Een alternatief voor een chirurgische behandeling is d.m.v. medicatie. Deze methode geniet niet onze voorkeur omdat de slaagkansen lager liggen en de teef meestal bij de volgende loopsheid opnieuw een baarmoederontsteking krijgt. Het toedienen van medicatie om de baarmoeder te laten samentrekken, kan ook enkel bij de open vorm. Deze medicatie wordt steeds gecombineerd met antibiotica.

Aangezien deze mogelijks fatale aandoening enkel bij niet-gesteriliseerde teven kan voorkomen, is preventie cruciaal. Steriliseren, liefst op jonge leeftijd omdat hierdoor het risico op borstkanker verkleint, is 100% effectief om deze gevaarlijke aandoening te voorkomen.