Honden Tracheacollaps

De luchtpijp of trachea is een holle buis die bestaat uit kraakbeenringen die bij elkaar gehouden worden door bindweefsel. De kraakbeenringen zijn niet volledig rondom rond gesloten (C-vormig) maar zijn aan de bovenkant geopend en worden samengehouden met een bindweefselstreng over de hele lengte van de luchtpijp.

Omdat de kraakbeenringen niet volledig gesloten zijn, is de luchtpijp beweeglijk. Wanneer de kraakbeenringen zelf minder stevig worden door bv. ouderdom of ziekte of wanneer de luchtpijp reeds vanaf de geboorte abnormaal gevormd is, bestaat het risico dat de wanden van de luchtpijp tegen elkaar komen.

Tracheacollaps is een aandoening die we voornamelijk bij kleine en dwergrassen zien en die bij hen meestal aangeboren is. Chronische luchtwegproblemen, hartziekten en de ziekte van Cushing kunnen deze symptomen nog verergeren.

De collaps kan over de volledige lengte van de luchtpijp voorkomen maar kan ook beperkt blijven tot één bepaald gedeelte, welke in of uit de borstkast gelegen kan zijn.

Het meest typische symptoom van deze aandoening is een snaterende hoest. Elke keer wanneer de luchtpijpwanden tegen elkaar kleven, lokt dit een hoestreflex uit. De meeste honden zullen dus meer gaan hoesten wanneer ze sneller en dieper adem gaan halen zoals bij inspanning of warm weer. Omdat de doorsnede van de luchtpijp sterk verkleint, bestaat het risico dat de hond onvoldoende lucht binnen krijgt en een blauwe tong krijgt. In erge gevallen kunnen de dieren zelfs flauwvallen.

De diagnose wordt gesteld aan de hand van de symptomen, een röntgenfoto van de borstkas of d.m.v. een camera die via de mond in de luchtpijp wordt ingebracht (bronchoscopie). Op een röntgenfoto kunnen we zien dat de doorsnede van de luchtpijp zeer klein is. Deze doorsnede kan over de volledige lengte van de luchtpijp verkleind zijn maar kan ook slechts over een gedeelte voorkomen. Een bronchoscopie is het meest waardevolle diagnostische middel omdat we op deze manier de binnenkant van de luchtpijp kunnen zien, maar heeft als nadeel dat we de hond hiervoor moeten verdoven.

In milde gevallen kan het hoesten meestal enkel met medicatie worden behandeld zoals bronchodilatoren, hoestremmers, ontstekingsremmers en antibiotica in geval van een infectie. Verder moet overgewicht vermeden worden en moet de hond in een rookvrije omgeving gehouden worden.

In ergere gevallen kan chirurgisch worden ingegrepen. Hierbij kunnen plastieken ringen of stents worden aangebracht aan de buitenkant of de binnenkant van de luchtpijp. Plastieken ringen die aan de buitenkant worden geplaatst zijn ringen waaraan de luchtpijp wordt vastgehecht zodat ze open blijft staan. Dit is de goedkoopste chirurgische oplossing en geeft de minste complicaties maar kan enkel wanneer de collaps zich buiten de borstkas bevindt. Verder bestaan er ook geavanceerde stents die aan de binnenkant van de luchtpijp worden ingebracht. Deze duwt de luchtpijp aan de binnenkant open maar is zeer duur en geeft frequent complicaties. Deze kunnen ook gebruikt worden voor collapsen die zich in de borstkast bevinden.

De prognose is afhankelijk van de mate van collaps en de oorzaak. Meestal verslechtert de collaps naarmate het dier ouder wordt. Rust, medicatie en een gezonde leefomgeving zijn cruciaal bij deze aandoening.

Lees verder: Vuurwerkangst