Honden Gastropexie

Wat is een maagkanteling of maagtorsie?

De maagkanteling of maagtorsie, een aandoening die menig hondenbaasje doet huiveren. En terecht! Middelgrote en grote hondenrassen hebben een verhoogd risico op het krijgen van een maagkanteling. Een maagkanteling kan o.a. ontstaan door te spelen vlak na de maaltijd maar - in tegenstelling tot wat veel baasjes denken - kan het ook voorkomen in rust en zonder aanwijsbare oorzaak. Grote honden die gemakkelijk spijsverteringsstoornissen hebben, hebben een nóg groter risico!

Rassen zoals Deense Doggen, Ierse Wolfshonden, Weimaraners, St. Bernards, Ierse Setters en andere rassen met een diepe borstkas lopen het meeste risico. Ook bij Rottweilers, (Duitse) Herders, Golden Retrievers , Labradors, Berner Sennenhonden en Dobermanns komen maagtorsies frequent voor. Een maagkanteling is altijd een spoedsituatie waarbij de kans op overlijden groot is. Door middel van een kijkoperatie kan de maag preventief vastgehecht worden aan de buikwand. Dit wordt een gastropexie genoemd.

Een gastropexie verkleint de kans op het ontstaan van maagtorsies met 95 - 100%. Deze kijkoperatie kan gecombineerd worden met de laparoscopische sterilisatie van de teef, de castratie van de reu of kan zonder bijkomende chirurgieën uitgevoerd worden. Onze praktijk is één van de weinige praktijken in België die de maag volledig inwendig vasthecht. Dit betekent dat we de volledige operatie kunnen uitvoeren d.m.v. slechts 3 incisies van 0,5 -1 cm! Hierdoor hebben onze patiënten hier na de operatie geen of nauwelijks last van.

Hoe verloopt een gastropexie?

Zoals bij elke operatie moet uw hond 12u nuchter gehouden worden. Bij aankomst op onze praktijk zal hij eerst grondig door een dierenarts onderzocht worden vooraleer hij in slaap gebracht wordt en de operatieregio geschoren en gescrubd wordt. De anesthesiemonitors en infusen worden aangesloten en de hond wordt permanent door een opgeleide operatie-assistente bewaakt. 

1) De voorbereiding

Alle instrumenten en apparatuur worden steriel opgesteld. Omdat er veel materiaal en monitors nodig zijn, is dit een tijdrovende stap. Terwijl de ene dierenarts zich met het materiaal bezighoudt, maakt de andere dierenarts de patiënt klaar en brengt steriele doeken aan. Daarna worden de incisies in de buik gemaakt en wordt de buik opgeblazen met steriel CO2-gas.

2) Bepalen van de correcte locatie

De chirurg bekijkt met de camera de volledige buik om te bepalen of alle organen een normaal uitzicht hebben. Als dit gecontroleerd is, wordt bepaald welk deel van de maag geschikt is om aan de buikwand te verankeren. Eens het anker gezet is, wordt met een fijne brander een dunne insnede in de buitenste lagen van de maag en de buikwand gemaakt. Hierdoor zal de maag aan de spieren kunnen vergroeien.  

3) Laparoscopisch hechten

De laatste stap is meteen ook de moeilijkste stap. Hierbij wordt met een speciale hechtdraad de maag aan de buikwand vastgehecht. Deze draad verankert zich in de weefsels zodat ze niet kunnen loskomen. Laparoscopisch hechten is een techniek die veel ervaring en oefening vereist. Hierdoor zijn er slechts weinig praktijken in België die deze procedure als "full laparoscopy" aanbieden, meestal gebeurt het hechten d.m.v. een extra insnede in buik en wordt er van buitenaf gehecht. Dit is echter veel pijnlijker voor de hond.

Wat na de operatie?

De dierenarts bespreekt de nazorg steeds met u wanneer u uw dier komt ophalen.
Na de operatie moet uw hond gedurende minstens 5 dagen kleine porties voeding krijgen, verspreid over de dag. Ook moet hij 10 dagen rustig gehouden worden en aan de leiband uitgelaten worden zodat de maag de kans krijgt om vast te groeien aan de buikwand. We controleren na 1 - 3 maanden met de echo of de maag definitief vastgegroeid is. Deze laatste controle is gratis voor patiënten die bij ons werden geopereerd.